Op een half uurtje vliegen hier vandaan ligt een eiland waar ze nog denken in de machtige 19e eeuw te leven. Toen de zon in het Britse imperium nooit onder ging, die tijd. Maar die tijden zijn voorbij en rijk is het land ook niet meer. Sterker nog, het voormalige wereldrijk leeft op een te grote voet. Groot-Brittannië behoort tot de landen met de hoogste begrotingstekorten van Europa. Het is dus logisch dat premier Cameron niet mee wilde gaan in de nieuwe strengere regels voor Europese begrotingen: dat gaat de Britten gewoonweg niet lukken.
Daarnaast moest Cameron ook de Britse financiële sector (lees the City) beschermen. Deze vierkante kilometer in hartje Londen is zo belangrijk dat David Europa een dikke middelvinger gaf: wij doen niet mee. Of dat nou zo verstandig is, valt nog maar te bezien. Met een belerende wijsvinger naar de Europese schuldenberg wijzen is vrij zinloos aangezien de teller van de Britse staatsschuld eind 2011 op 1000 miljard stond. Lekker rond getal, communiceert ook fijn naar de mensen thuis.
Het bedrag komt overeen met zo’n 64% van het bbp, vergelijkbaar met Nederland, en lijkt daarmee te overzien. Maar met de enorme begrotingstekorten is dit onhoudbaar zegt zo’n beetje iedere econoom. De Bank of England helpt een handje door geld bij te drukken door het opkopen van Britse staatsobligaties. Quantitative Easing en zo, u weet wel.
Nou zijn er best zaken waar de Britten eens goed het mes in kunnen zetten. Neem het militaire budget. Het land behoort met een defensiebudget van ruim $57 mrd per jaar tot de vier grootste van de wereld. Maar ja, dan kun je niet langer met een grote mond de Britse (lees BP) oliebelangen beschermen in de Straat van Hormuz of Libië. En de Falklandeilanden niet te vergeten. Want in die omgeving schijnen ze ook wat olie gevonden te hebben. Humor om te lachen: Cameron beticht de Argentijnen nu van “kolonialisme”. Voor een premier die denkt dat de Britten nog net zo machtig zijn als in de 19e eeuw, kent hij de geschiedenis van het eigen koloniale verleden vrij slecht.