Liborgate begint zich te ontwikkelen tot een schandaal van enorme proporties. Wat begon met Barclays kan wel eens in de boeken komen als de grootste financiële fraude uit de geschiedenis. Zestien banken worden nu onderzocht door toezichthouders en autoriteiten in Europa, Japan en de VS. Even voorstellen.

Wat kan je als boze Britse consument doen als je genoeg hebt van je bank. Juist, je rekening opzeggen. Dat is precies wat veel Britten de afgelopen week hebben gedaan. Barclays zag het aantal klanten teruglopen door Liborgate en Royal Bank of Scotland omdat door een computercrash niets meer werd overgeboekt. Lokale en alternatieve banken profiteren.

De Britse regering heeft twee jaar geleden adviezen van de Britse toezichthouder Financial Services Authority (FSA) om de Libor beter te reguleren genegeerd. Het advies werd door de regering uitgesloten van nieuwe reguleringen van de financiële markten.

Tot het Barclays-schandaal was ‘Libor’ een woord dat bijna alleen door de financiële profs werd gebruikt. Ooit gold dat ook voor ‘sub-prime’ en de beruchte ‘credit-default-swap’. Tijd om de Libor in tien vragen en antwoorden uit te leggen, want bijna alle kredieten hebben er op de een of andere manier wel iets mee te maken.

Niemand minder dan Nick Leeson, de man die eigenhandig de Britse bank Barings om zeep hielp en daarmee een eervolle plek in de lijst van “10 grootste handelsverliezen allertijden” heeft , weet wat er moet gebeuren met de bankiers van Barclays die rommelden met de Libor-rente. De bak in en het liefst een lange tijd.

Sommige mensen weten zaken helder en simpel uit te leggen. Neem Matt Taibbi, journalist van Rolling Stone die al jaren uiterst kritisch de grote Wall Street-banken volgt. Hij legt in het programma Viewpoint van Eliot Spitzer uit wat er met de Libor is gebeurd, en waarom we niet boos, maar woedend moeten zijn.